ΑΡΘΡΑΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

11.01.2007

Κίμωνας Χατζημπίρος: Για τον ελληνισμό ή για τη χώρα;

Ο βασικός στόχος μιας σύγχρονης πολιτείας αφορά τις εθνικές προσδοκίες; Είναι ακόμα ταγμένο το ελληνικό κράτος στην υπηρεσία του ελληνισμού ή προτεραιότητά του πρέπει να είναι η ολοκληρωμένη ανάπτυξη της χώρας και η ποιότητα ζωής των κατοίκων της; Το ποιός δικαιούται να ψηφίζει, δηλαδή ποιό σώμα πρέπει να εκλέγει την κυβέρνηση και να αποφασίζει για το πρόγραμμα του κράτους συνδέεται με τις απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά.

 

Ο πρωθυπουργός εξήγγειλε ότι θα χορηγηθεί δικαίωμα ψήφου σε ανθρώπους που κατοικούν σε άλλες χώρες αλλά έχουν ελληνική καταγωγή. Ασαφές παραμένει το πόσους από τα εκατομμύρια των διαφόρων ομογενών μπορεί να αφορά αυτή η «μεταρρύθμιση».  Από την κυβέρνηση, πάντως, διατυπώθηκε η ελπίδα ότι θα υποστηριχθεί ομόφωνα, η δε αξιωματική αντιπολίτευση έσπευσε να διεκδικήσει την πατρότητα της ιδέας, πράγμα που δείχνει μια ανησυχητική εμμονή των κομμάτων στο εθνοκεντρικό μοντέλο πολιτικής.

 

Η Βουλή εκλέγεται για να νομοθετήσει. Δικαιούται λοιπόν να είναι ψηφοφόρος όποιος πρόκειται να υποστεί τις επωφελείς ή δυσάρεστες συνέπειες της εφαρμογής των νόμων. Οι νόμοι δεν ισχύουν έξω από την ελληνική επικράτεια, άρα λογικό είναι η διαδικασία που τους γεννά να περιορίζεται σ’ αυτό το χώρο. Εξαιρούνται οι νόμοι που συνδέονται με το ευρωπαϊκό δίκαιο, οι οποίοι βεβαίως παράγονται από μια ανάλογη διαδικασία εντός των ορίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

 

Ο ψηφοφόρος εκλέγει κυβέρνηση για να διαχειριστεί τα κοινά επ’ ωφελεία των κατοίκων της χώρας. Επιλέγει λοιπόν αυτούς που τον εκφράζουν σε θέματα οικονομίας, γεωργίας, ενέργειας, τουρισμού κ.λπ. Ψηφίζει κάποιο πρόγραμμα για τα σχολεία, τα νοσοκομεία, τις συγκοινωνίες, τις υποδομές, το περιβάλλον. Έχει την απαίτηση να ζει ασφαλής στη χώρα του, άρα ψηφίζει τα προγράμματα εσωτερικής ασφάλειας και εξωτερικής πολιτικής που του ταιριάζουν.

 

Τι γνωρίζει για τα παραπάνω ο ελληνικής καταγωγής κάτοικος των ΗΠΑ ή της Αυστραλίας ή οποιοσδήποτε δεν κατοικεί μόνιμα στη χώρα και γιατί είναι δίκαιο να έχει λόγο στις αποφάσεις για την διαχείριση του τόπου; Η εκτίμηση προς τον ελληνισμό της διασποράς, η αναγνώριση της συμβολής του στον πολιτισμό, η ευγνωμοσύνη για την οικονομική ή άλλη βοήθεια που προσφέρει στους κατοίκους της χώρας δεν συνιστούν ικανούς λόγους για να χορηγηθεί εκλογικό δικαίωμα σε ανθρώπους που δεν συμβιώνουν με τα καθημερινά ελληνικά προβλήματα. Αντίθετα, μια άλλη μεταρρύθμιση θα ήταν πραγματικά δημοκρατική: η παροχή πλήρους δικαιώματος ψήφου στους αλλοδαπούς μετανάστες, οικονομικούς ή άλλους,  που ζουν μόνιμα στην Ελλάδα και μιλούν σε αποδεκτό βαθμό την ελληνική γλώσσα. Οι άνθρωποι αυτοί εργάζονται στη χώρα ή κατοικούν ως συνταξιούχοι, επενδύουν, πληρώνουν φόρους και κοινωνική ασφάλιση, κάνουν χρήση των συγκοινωνιών, των σχολείων και των νοσοκομείων. Διαμορφώνουν, μέσα από την πραγματική ζωή, άποψη για το τι γίνεται στον τόπο και δικαιούνται να επηρεάζουν με την ψήφο τους τις πολιτικές αποφάσεις.

 

 

Περιοδικό ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ, τεύχος 11, Ιανουάριος 2007
 
Του Κίμωνα Χατζημπίρου (Επίκουρος Καθηγητής ΕΜΠ)