ΑΡΘΡΑΔΙΑΦΟΡΑ

24.04.2012

Η συνέντευξη του κ. Γιάννου Παπαντωνίου στην Δήµητρα Κρουστάλλη, αποκλειστικά για το ΒΗΜΑ TV

- Καλώς ήρθατε κύριε Παπαντωνίου. Να ξεκινήσουµε µε µια ερώτηση που έχει πολύ µεγάλο ενδιαφέρον. Ήσασταν ο υπουργός που έβαλε τη χώρα στην ΟΝΕ.

Το γεγονός ότι αυτό αντιµετωπίστηκε αρχικά ως µια εθνική επιτυχία στη συνέχεια όµως κι από τη στιγµή που ξέσπασε η κρίση υπήρξαν πολλές επικρίσεις τόσο στο εσωτερικό  κυρίως στο εξωτερικό  όµως για το αν τελικά η Ελλάδα έπρεπε να γίνει αποδεκτή  στην Ευρωζώνη.

Τώρα που βλέπετε τα πράγµατα από µια απόσταση εσείς τι πιστεύετε; Βρίσκετε εκεί η ρίζα του κακού για την κατάσταση  στην οποία βρίσκετε σήµερα η χώρα;

 

- «Η απάντηση σ' αυτό είναι διφορούµενη. Από τη στιγµή που µπήκαµε στην Ευρωζώνη µε µια τεράστια προσπάθεια που έκανε ο ελληνικός λαός µε λιτότητα, µε διαρθρωτικές αλλαγές και εκπληρώσαµε τα κριτήρια που είχαν τεθεί τότε από τους Ευρωπαίους για να µπούµε. Και σωστά µπήκαµε. Μπήκαµε µε το σπαθί µας και για όλα τα περί απογραφής έχουν καταρριφθεί ουσιαστικά ήταν λογιστικοί χειρισµοί της µετέπειτα κυβέρνησης, η ουσία είναι ότι µπήκαµε µε µια τεράστια προσπάθεια που έκανε καλό στον τόπο.

Τώρα αν δεν µπορέσαµε να σταθούµε µέσα στην Ευρωζώνη είναι γιατί η αυτή η προσπάθεια σταµάτησε µε την ένταξη. Μετά ακολούθησαν οι Ολυµπιακοί Αγώνες που εκ των πραγµάτων οδήγησε σε ένα ξεχείλωµα της οικονοµικής πολιτικής και βεβαίως µετά είχαµε δύο καταστροφικές διετίες. Την διετία 2007-2009 της κυβέρνησης Καραµανλή που οδήγησε στον δηµοσιονοµικό εκτροχιασµό και µετά την καταστροφική διαχείριση της κυβέρνησης Παπανδρέου που µας οδήγησε και στο σηµερινό χάος.

Κατά συνέπεια, η ένταξη σαν ένταξη ήταν σωστή καλά έγινε και θα θυµίσω την οκταετία της ένταξης η ελληνική οικονοµία πήγε πάρα πολύ καλά. Είχαµε ισχυρή ανάπτυξη, χαµηλό πληθωρισµό και πολλά άλλα θετικά στοιχεία. Βεβαίως για να παραµείνουµε στην Ευρώπη έπρεπε να συνεχίσουµε αυτές τις διαρθρωτικές αλλαγές, οι οποίες όµως σταµάτησαν µετά το 2000 και ιδιαίτερα το 2004 σας θυµίζω την αποτυχία του ασφαλιστικού, και µετά θυµίζω την απόλυτη αδράνεια της κυβέρνησης Καραµανλή.

Το ερώτηµα είναι: µπορούσαµε ο Κώστας Σηµίτης κι εγώ το 2000 να προβλέψουµε ότι η Ελλάδα δεν θα άντεχε και την πειθαρχία της Ευρωζώνης;

Αν είχαµε διαβάσει παραπάνω ιστορία ναι. Γιατί η Ελλάδα όταν έµπαινε στην καρδιά της Ευρώπης δεν στεκόταν για πολλά χρόνια εκεί. Και η Μικρασιατική Καταστροφή του '22 το επιβεβαιώνει. Όταν µας αγκάλιασαν οι Άγγλοι µετά δεν µπορέσαµε να σταθούµε.

Αλλά δεν νοµίζω ότι πρέπει εµείς οι Έλληνες να σταθούµε σ' αυτό και να θεωρούµε ότι κάθε φορά που προσπαθούµε για κάτι καλύτερο θα αποτυγχάνουµε. Πρέπει συνεχώς να προσπαθούµε και τώρα νοµίζω ότι είναι µια καινούργια τέτοια προσπάθεια».